Het landschap waarin ik ben opgegroeid en de herinnering eraan zijn bepalend voor de weergave. Restbeelden vormen het schilderij of de tekening. Landschappen die onbeschreven de mogelijkheid bieden er in te verblijven. Verdwijnen in een poëzie zonder dat er een woord aan te pas komt. Laag over laag ontstaat er een beeld. Het is als het ontwikkelen van een analoge foto. Een beeld dat langzaam verschijnt en kan verrassen door tijd, kleur en scherpte tijdens het werken.

In mijn boeken en installaties voel ik een vrijheid van experiment met materiaal. Ook hier is het landschap in figuurlijke zin aanwezig. Problematiek van mens en leefomgeving worden verbeeld. Manipulatie door interactie van toeschouwer kan daarbij een rol spelen. Geluid, licht, hout, klei maar ook minder gangbaar materiaal levert mogelijkheden door vorm en eigenschappen. Dit geeft mede richting aan de inhoud van het werk.